Zagubiona w świecie.
Rzeczywistość częściej przeraża,niż zachwyca. Ten wiersz opowiada o osobie zagubionej w tym świecie,która nie może znaleźć własnego ,,ja''.
Łapię oddech
lecz na próżno.
Duszę się w tej twardej skorupie
zwanej człowieczym ciałem.
Daremnie próbuję chwicić się czegoś
co dałoby mi mentalną stabilizację.
Sama w ciemnym lesie,
otoczona chmarą wspomnień
nie umiem się bronić.
Gdy duszą gdzieś daleko
napój mnie swoim pragnieniem,
ukoj swoją niepewnością
i przygaś ogień we mnie
swoim żarem.
Chcę zapomnieć o wszystkim
co mnie otacza.
Poczuć choć przez chwilę co znaczy
na prawdę żyć.
Przeżyć moje dzieciństwo,
a nie słyszeć je jedynie
z przekolorowanych opowiadań.
Nie chcę Cię wpędzić,czytelniku,w zły nastrój. Chcę tylko,byś odkrył prawdę. Niezależnie jak do tego dojdziesz - ważne że to zrobisz.
Kate_pisarka
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.