Zagubione dusze
Na matczynej ziemi,
radość w afrykańskiej duszy gra...
Miłość płynie,
spokój kołysze,
leniwie płynie czas.
Tam Boga znajdziesz,
otula ciepłym wiatrem,
w prastarych zasadach szacunek trwa.
W białej otchłani, na starym lądzie,
dusze, zagubione za nicością gnają.
Odchłań próżności,
zło dziś człowieczą twarz ma!
Rozszarpane dusze, zagubione w
czasoprzestrzeni,
szukają Boga w mamonie!
A on spogląda bezsilnie,
zagubione dzieci szeptem, milosci z
czarnego lądu nawołuje!
Trwam .
Komentarze (2)
Zagubienie jest czymś naturalna a miłość sama w sobie
jest pewnym zagubieniem.
Dusze zagubione na czarnym lądzie , wielka wyobraźnia
zadziałała.
pozdrawiam serdecznie