ZAGUBIONY WIERSZ

... chociaż daleko do zimy było, róża z chłodu drżała gdy ją do snu kładłam.

LOAST
- stan przed snem

zegar bije i bije sekundy
a czas zamarł,
na ramie Cię kładę
( jak w kangurzą torbę)
dwa serca złączone w rytm zatokowy,
puls przy pulsie
( naczynia połączone)
a zegar bije i bije czas nitroglicerynie,
serce odbierz impuls –
przybierz prawidłowy ton,

turbina wkręca włosy
pot zimny spływa z czoła
a zegar bije i bije...
snem jak narkoza,


stać Cię na romantyczność w takiej chwili,
na jesienny spacer mnie prosisz,
a we mnie nie ma nadziei,
jest noc – świeca traci swą moc.


*Ewa wszystko pamięta –

czarne ubrania na wynos,
rząd krzeseł na stypie,
poukładane zdjęcia Barbary – i to jedno,
w bluzce białej z czarnym kordonkiem,
( identyczna jak ta, którą nosiłam w zeszłym roku),
tak, tak, pokazali ją wtedy... w internecie,
jak wyrzut, jak skowyt, jak powód do bólu.

Serce jak serwer - stemple bólu pamięta - sentencja wirtualna.

autor

HANA

Napisany: 2007-07-16 Dodano: 2007-12-01 19:24:03

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie