Zakazana miłość

Okiełzać wzrok nie tak łatwo
gdy oczy szklą się jak tafla
patrzą jak nikt nie patrzył
błyszczą prawie jak gwiazda

Stawiany oddech przyspiesza
a usta stają się twarde
tak bardzo pragną zwilżenia
czekając na każde otarcie

Nie ta godzina nam była
nie ta dwunasta
namietność na pozór miła
gnie,przecina i chlasta

Nad nami lepią bałwany
a żar powoli zanika
już pora odsunąć zamiary
nie denerwować ryzyka


I drżenie ciał rozdziera mięśnie
z pomocą testosteronu
pisani jesteśmy i nic więcej
pora wracać do domu

autor

trucizna

Napisany: 2022-07-07 Dodano: 2023-02-07 08:14:56

Ten wiersz przeczytano 687 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie