Zakochany śnieg
Wśród milionów srebrzystych płatków
Spadających powoli z nieba
On i ona, olśnieni sobą,
Nie widzą nic...Tylko siebie.
Musimy przetrwać śnieżycę.
I tam daleko na ziemi
Na zawsze będziemy ze sobą
Już się nie rozstaniemy.
Szczęśliwi, choć przemarznięci
Spadają na ciepłą dłoń...
I giną w mgnieniu oka
Już tylko kroplą są.
autor
Finesa
Dodano: 2017-01-22 13:02:42
Ten wiersz przeczytano 419 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
fajny tytuł i wiersz;)
... ale złączeni (w jedną kroplę).
Pozdrawiam
Bardzo interesująca i jakże ciekawa refleksja.
Ciepło i romantycznie.
Miłego wieczoru:}
Na dłoni ginie,
para śnieżynek!
Pozdrawiam!
piękne, coś dla mnie.
Ładnie opisana historia dwóch płatków śniegu:)
ładna refleksja pozdrawiam
kropla jest cieplejsza od platka sniegu
piekny wiersz.
widzę Ciebie na tle nieba :)