Żal

Spieczona ziemia po której stąpam
Ziarenka piasku w mych dłoniach
Ból i strach schowany po kątach
I krople które spływają po skroniach

Skostniałe serce po długiej drodze
Płatki śniegu w mych włosach
Bolesnych wspomnień ku przestrodze
I żal jak zmarznięta rosa

Spokoju garść po ciężkich chwilach
Oddech kojący na mych ramionach
Powoli stygnąca krew w żyłach
Spuszczone z wodzy życia strzemiona

Bez żalu już i bez trwogi, po ciemnych stronach życia. Niosą mnie moje nogi, Ni uciec ni wyjść z ukrycia...

autor

Crestfallen

Napisany: 2009-09-29 Dodano: 2009-09-29 14:09:01

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Konkurs

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie