załamana
Załamana siedzę w pokoju.
Przez przyjaciół,
przez chłopaka.
Dzięki nim zrozumiałam
jaka jestem głupia
i beznadziejna.
Lecz przy życiu utrzymuje mnie nadzieja.
Dzięki niej
wiem że mogę jeszcze dużo zrobić.
Lecz nie mam siły wstać,
nie mam siły zapomnieć to co było....
autor
limonka_27
Dodano: 2007-04-25 19:42:21
Ten wiersz przeczytano 615 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.