Zalistnienie

Miłosno-przyrodniczy, majowo-piękny...

Pozdrawiam Ewo.

Ależ pięknie! Zazieleniło się wiosennie w Twoim
wierszu :) Czyta się bardzo przyjemnie :)

Uroczo, zgrabnie napisane:):)

Pięknie. A miłość jest jak wiosna, powoli przychodzi,
zakwita. Pozdrawiam.

Masz rację, miłość potrafi być jak wiosna. Potrafi
sprawić, że rozkwitamy.
Ładny wiersz.
Pozdrawiam
Marek

Te bębniące dzięcioły w hiszpańskim tańcu- podoba mi
się.

Dawno Cię nie czytałem. Wiersz taki bardzo Twój - o
miłości i przyrodzie, i nie wiadomo, która z nich jest
ważniejsza. Tylko niestety w dzisiejszej sytuacji
politycznej budzi skojarzenia nie przewidziane przez
Autorkę. Pointujesz "Spójrz jak przy tobie puszczam
listki. I jak się cudnie zazieleniam.", a ja widzę
zabitych żołnierzy porastających darnią...

Przeuroczy wiersz, a dwa ostatnie wersy to czystej
wody cudeńka :)

Urzekające zalistnienie!
Przeczytałam z przyjemnością.
Piękny, plastyczny opis wiosennego rozmarzenia.
Pozdrawiam serdecznie

Piękne wiosenne miłosne zauroczenie. Z przyjemnością i
podobaniem czytałam Spokojnej nocki.:)

Serdecznie dziękuję za tyle pięknych słów o moim
wierszyku :)

Przepiękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie

Fajnie widzieć po przerwie, Ewo,
jak zwykle ślicznie, kunsztownie piszesz o przyrodzie
i miłości,
z urokliwą puentą.
Pozdrawiam Cię serdecznie, Poetko :)

Wiersz, który unosi i rozjaśnia od tytułu po ostatni
wers.

.. ach.. tylko rozmarzyć się i czekać kiedy się
zazieleni w sercu. Cudnie. Pozdrawiam serdecznie :)