Zamach

Krzyki, dzikie wrzaski, polityczne awantury,
Demonstracje pod egidą ojca dyrektora
Starają się stworzyć obraz straszliwie ponury,
W którym zdrowa część społeczeństwa to zwykła sfora.

Z zamiłowaniem szczerym sączą jad w ludzkie uszy,
Ich ulubioną retoryką zawsze nienawiść -
Jeśli ktoś choćby na chwilę ich temat poruszy
W imię Boga Najświętszego spróbują go zgładzić.

Od ponad dwóch lat trwa o rzekomej mgle debata.
Podsyca ją wciąż zapluty przywódca szalony,
Żeby móc uczynić z tego interes na lata,
Żeby na stałe już skłócić Polaków miliony.

Cała ta sprawa przekracza już ramy groteski -
Zdrajcy narodu, wiadomo - Putiny, Tuski.
Nie dajmy się mu omamić, bo zamach smoleński
To tylko Jarosława zamach na ludzkie mózgi.

Więc gdy następnym razem spacerując Krakowskim,
Ujrzę hołotę wspierającą się krzyżem w walce,
Obdarzę ich uśmiechem jak najbardziej szelmowskim
I bez mrugnięcia pozdrowię środkowym palcem.

autor

michal89216

Dodano: 2012-05-01 00:26:39

Ten wiersz przeczytano 827 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Polityka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie