Zamiecie myśli

Już nieco przeszło!, a do zimy daleko. Więc tylko ten wiersz pozostał. :)

Dokąd zawiodą mnie wspomnienia
gdy pamięć suchą łzą się stanie
wybaczy wszystko co raniło
uczucia skryje w sercu na dnie

i już nie sprawi by ożyły
tych chwil radosnych, teraz smętnych
cienie co serce me pieściły
zatopi w wodach obojętnych

Zabijam myśli, ranię słowa
by nie obdarzyć ich swobodą
Katem! - staną się teraz dla mnie,
bo nie pozwolą ujrzeć więcej;
Gwiazd rozsiewanych pośród kwiatów,
by nie rodziły znów ogrodów
A oczom?
Skryją moje twarze
słów zimnych, niedostępnym gąszczem

Żyję wspomnieniem chwil zdradliwych,
co to się rodzą gdy ponad dwoje
nie pozwalają więcej wzlecieć
jadem zatruły serce moje

teraz ten smutek jedno koi
/niezależności kurtyna przecie/
nie dając spojrzeć oczom swoim
pędzę myśli, wichrów zamiecie...

autor

Spok

Napisany: 2009-04-18 Dodano: 2011-08-13 19:29:16

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie