@Zamotani
rozsennieni
czarem
wrzecionami
skłuci
wśród
przetarć
blaknięć
zwężeń
i szarzenia nici
węzłów gordyjskich
świeżo przeciętych
kołowrotkiem
czasu
co zgrzyta i kręci
Poplątana z Poplątanym
wspólnie
i z mozołem
w zapętleniu gubią
wątek
i osnowę
motek,
życia przędąc
w supełki
pętelki
te krzywe
i większe
i całkiem maleńkie
niezdarnie
się wiążą
na całe
swoje
szczęście
Przecinkiem starałam się uniknąć MD(-ymówki) ;)
autor
jazkółka
Dodano: 2020-03-22 10:27:45
Ten wiersz przeczytano 1456 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Świetny. Nie ważne, że niezdarnie. Ważne,że razem :)
Niebanalnie. Podoba się.
Pozdrawiam serdecznie ...
Świetne, bez komentarza.
+
;)
szczęście jest względnym pojęciem
dla każdego może oznaczać całkiem coś innego,
wszak miłość ma wiele imion
ładny wiersz
miłego wieczoru :)
Podoba mi się metafora kołowrotka i nici też
pozwoliłem sobie kiedyś na nią . Swierptny wiersz
który zatrzymuje i zmusza do refleksji
Z przyjemnością przeczytałem.
Pozdrawiam
Tak czasem jest w życiu ze wszystko się plącze, ale
najważniejsze że w tym kołowrotku w końcu się
odnajdują :)
Pozdrawiam cieplutko :)
Dobry tytuł - dobry wiersz, gratuluję i pozdrawiam
serdecznie.
I najważniejsze jest w tym poplątaniu, że umieją się
odnaleźć.
Pozdrawiam serdecznie
Poplątanie z pomieszaniem :)
Tak jak najczęściej w życiu :)
Śliczny wiersz
yyy... POEZJA !!! POZDRAWIAM
Podoba sie. Bardzo.
Pozdrawiam:)
Czasami na początku bywa "niezdarnie"... i nawet jak
tak pozostanie...
Bardzo ciekawy pomysł na wiersz.
Jak zwykle u Ciebie Moniko:
ciepło, niebanalnie, pieknie.
Pozdrawiam z dużym podobaniem:)