Zapach lasu

PS2
Wiesz, Elu
że widziałam to krzesło, to znaczy widziałam jego
zdjęcie, na innym portalu, bo czasem czytam sobie
wiersze na innych portalach, i zobaczyłam tam Twój
wiersz na portalu na P, no i zobaczyłam efekt Twojej
pracy, msz wyszło super, taki wzór nadaje
atrakcyjności Twojemu krzesłu, zatem gratuluję, bo
faktycznie efekt jest widoczny i mnie osobiście się
podoba:)
Udanej majówki życzę :)

Tak sobie wróciłam do pięknego wiersza
i przeczytałam komentarze, fajna sprawa z tą renowacją
mebli, kiedyś tez miałam taki pomysł w głowie, poza
tym gratuluję, iż ten pomysł wcieliłaś, z dobrym
efektem w życie.
Pozdrawiam serdecznie, miłego weekendu życząc.

Piękny wiersz,
renowacja przedłuża życie przedmiotu,
pozdrawiam serdecznie:)

Poetycko o "przywracaniu życia".
Pozdrawiam wiosennie Eluś :)

Antyki mają swoją duszę, dlatego są takie cenne
szczególnie dla koneserów, a także historyków, bo
każdy taki mebel jest częścią jakiejś historii...:)
Młodzi wolą iść z duchem czasu i aktualnej mody :)
Pozdrawiam Elu :)

ciekawie wchodzisz do środka, aż po korzenie.

Czytelna i pięknie wyrażona (także czynem) miłość do
antyków. Miłego dnia grusz-elu:)

Lubie antyki, szczegolnie drewniane.
Jak sie z takimi "rozmawia", to rzeczywiscie mozna i
uslyszec szum lasu, a nawet jego zapach.
Swietny pomysl i wykonanie.
Pozdrawiam Elu serdecznie. :)

Dobrej nocy, Grażynko. Dziękuję

Przerwy bywają potrzebne,
wszak życie to nie tylko pisanie.
Pozdrawiam raz jeszcze i życzę dobrej nocy, Elu :)

Grażynko, witaj. Rzadko bywam, bo nie piszę. Wypisana
jestem. :)
Pozdrawiam serdecznie

Arku, ta odrobina wyobraźni... :)
Pozdrawiam serdecznie

Jastrzu, podsun im na fb grupę "odnawiamy meble
inaczej", albo inną tego typu. Mogą zmienić zdanie po
obejrzeniu efektów renowacji.
Ja jestem zwolenniczką drewna, płyt fornirowanych
itp... Niedawno odnowiłam własnoręcznie przedwojenne
gięte krzesło Thonet. Efekt, nieskromnie powiem,
niesamowity. Jeszcze kilka innych drobnych mebelków
"zrobiłam"i wszyscy zaskoczeni efektami, łącznie z
moimi dziećmi, choć lubią współczesne meble.
Pozdrawiam

"Walczę" z synem i synową. Mamy meble z drewna (a nie
z płyt drewnopodobnych), ale za to niemodne. Oni chcą
wymieniać - ja chcę zostawić. Na razie wygrywam, ale
po mojej śmierci podejrzewam, że połowa naszych mebli
trafi do piwnicy, albo na wystawkę.

I to jest właśnie wrażliwość poety. Wszyscy widzą
powierzchowność i zwyczajność, a poetka oczyma
wyobraźni zobaczyła duszę i ukryte piękno.
Ślę uśmiechy El-Grusiu :):):)