Zapiski dyżurne ( opowiadanie )

Zaangażowanym w ratowanie życia ludzkiego lekarzom, pielęgniarkom i diagnostom.

Późny wieczór, szum analizatorów wtórował szemrzącemu powiewowi z klimy.
Znużenie zaczynało krążyć wokół wzburzonych za dnia myśli.
Jeszcze tylko kilka godzin.
Analizowała szeregi liczb. Po drugiej stronie łączy zmęczony lekarz oddziału ratunkowego niecierpliwie oczekiwał na kolejne informacje z laboratorium, by podjąć dalsze decyzje. Na łóżkach w SOR jeszcze kilku osób. Szpital pomału pogrążał się we śnie.
Sygnał karetki. Koledzy właśnie zajęli się przed chwilą przywiezionym, nieprzytomnym pacjentem. „Pobrać rapid! Morfologię i biochemię” – opanowanym głosem dysponuje kierownik dyżuru. Inny lekarz już wkuwał się w z lekka tylko pulsującą tętnicę.
Niecierpliwy dzwonek obudził ciszę laboratorium. W okienku: strzykawka z krwią tętniczą , probówki i zlecenie w trybie „cito”.
Analizator akurat się kalibrował, umykały cenne sekundy. Niespokojnie drżała strzykawka w dłoni. Wreszcie jest - „Ready” na ekranie. Po minucie wynik, kwasica z hiperkaliemią. Potas 9,4. Pierwsza myśl – niemożliwe! Jeszcze raz sprawdziła prawidłowość kalibracji. Kontrole w zakresie. Tymczasem technicy w trybie pilnym wykonywali pozostałe badania. Poczuła cały dramatyzm sytuacji. Sięgnęła po słuchawkę telefonu. Głos lekarza informował – „już przekazuję, tak, pacjent jest reanimowany, zatrzymał się przed chwilą.” Wzdłuż kręgosłupa przebiegł chłodny dreszcz. Jest wydruk! Pobiegła na oddział , gdzie trwała akcja reanimacyjna. Kilku lekarzy walczyło jeszcze.
-„Musi Pani spokojnie czekać, nic nie może Pani zrobić, przy pacjencie są pielęgniarki i lekarze”- sanitariusz odprowadzał na korytarz przerażoną kobietę. Diagnostka przeszła dalej, właśnie podała wynik jednemu z lekarzy gdy usłyszała –„mamy tętno”. Chwilowa ulga.
Młoda blondynka – anestezjolog, odetchnęła, udało się wprowadzić elektrodę do serca. Uśmiechnęła się zmęczona, nadgarstkiem otarła z czoła pot. „zakłułam się podczas zabiegu, ale to mój problem” – rzuciła z lekceważeniem. Choć czuła dla niej podziw, diagnostka przypomniała o procedurze poekspozycyjnej -„ my też musimy chronić nasze zdrowie” – upomniała lekarkę. Ta westchnęła - „racja” i uśmiechnęła się.
Tymczasem poziom potasu był nadal niebezpieczny. Inni lekarze pojechali z pacjentem do Ośrodka Dializ, do sąsiedniego budynku, gdzie nefrolog powiadomiony, już czekał.
Długie godziny dializy, potas 7,4/ 6.5, wreszcie 4,8. Kolejne informacje napełniały radością zwycięski personel, rekompensowały potworne zmęczenie i brak snu.

Jedno wyrwane śmierci ludzkie życie.

Dla lepszego zrozumienia - wartość prawidłowa potasu we krwi powinna się mieścić w zakresie 3,5 - 5,3 mmol/l.

autor

MEG

Napisany: 2013-08-06 Dodano: 2013-08-06 16:14:52

Ten wiersz przeczytano 2223 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie