Zapłatą mi będzie...........

Romantycznie i platonicznie.

to jest wyznanie miłosne, bardzo subtelne

Piękny wiersz.. "Tak niewiele trzeba nam..dwojga
ludzi..serca dwa.." Uśmiech najlepszą zapłatą..Duży
pozytyw.. M.

Piękny wymowny wiersz, pozdrawiam.

im więcej dajesz tym więcej otrzymasz....miłość
szczerze dana powraca do nas w darze

Idzie zatonąć w tych słowach. O Miłości można pisać na
jednym wdechu,bo jak się Kocha wszystko jest
prostsze.Słowa z serca same płyną.Pisz jak
najwięcej,bo chce się tego czytać bez końca.A kto nie
rozumie Miłości i wierszów,to ich problem ;-)
Pozdrowionka

Podpisuje się pod komentarzem Isana.

Nie nie mogę sobie darować :)))
Do natchnionego krytyka B.M.
forma "zapomnienia dotyk" jest tu jak najbardziej
słuszna i uzasadniona /dotyczy zapomnienia się / jeśli
ktoś ma w głowie coś innego niż trociny to powinien to
zrozumieć.
Tą perełkę krytyki oprawię sobie w ramki i powieszę na
ścianie, by przyzwyczaić oczy do niesamowitej
przepowiedni Pani marty
Co do buńczuczności komentarzy proszę mi wierzyć nikt
Pani nie przebije choćby się nawet bardzo bardzo
starał.
Tak przy okazji tego typu komy średnio mnie obchodzą
nie piszę dla jakiejś tam bm
irytuje mnie człowiek który swymi słowami tylko
niszczy, niczego nie budując i niczego nie wnosząc,
przez takich właśnie frustratów niedługo niewiele
pozostanie z tego portalu.
Pani Martho jest pani typowym przykładem dla
określenia " dziecię netu" im szybciej Pani to
zrozumie tym lepiej, może coś jeszcze da się uratować

piękne słowa czułością pisane .... pozdrawiam

Moim zdaniem to wielka nagroda :) (z "zapomniany
dotyk" będzie lepiej)

wiersz ma muzykę westchnienia uczucia.które tęskni do
bliskości Marzy o Miłości. Dopełniaczowa metafora dla
odbiorcy z wyobraźnią poetycką zawiera bogactwo odczuć
i pobudza - zapomnienia dotyk Forma ogólnie dobra.
Piękny ze wzlotem romantycznym:)

Nuciłem o miłostkacli w rówienników tłumie;
Jedni mię pochwalili, a drudzy szeptali:
Ten wieszcz kocha sig tylko, męczy się i żali.
Nic innego nie czuje, lub śpiewać nie umie.
Zrywam struny i w Lete ciskam bardon głuchy:
Taki wieszcz jaki słuchacz
Adam Mickiewicz XXIV.EX KU Z A

Nie trzeba być krytykiem, żeby ten "wierszyk" uznać za
mało istotny dla wielkiego dorobku poezji polskiej.
Najłatwiej być buńczucznym w komentarzach, trudniej w
wierszu - tam liczy się treść i forma, zatem
proponuję, żeby zacząć pisać a mniej się odgrażać, bo
jeszcze dłuuuuga droga do tego, by znaleźć sens. "
Zapomnienia dotyk" - to cuuudne ( pomiędzy innymi
perełkami) :)))) Pozdrawiam cieplutko.

Wzruszające wyznanie...Piękny wiersz budzi nadzieję :)

Brakuje mi kropek. Ładne porównania. Pozdrawiam.

Wystarczy jeden słońca promyk za tak wielką miłość :)