Zapominam się...
Zapomniałem się- Kim Jestem?
Spojrzałem w lustro...
Przerażonym człowiekiem, co nie ma
Gniazda?
Świetlistą Istotą, w wielości
wszechświatów?
Nieśmiertelnym wędrowcem gąszczu
wymiarów?
Zobaczyłem ukochanych!
Nie jestem jednak sam- wśród wielu
Iskierek
zmierzających
do Światła...
Dodano: 2010-03-07 11:02:12
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Jesteśmy sami ze swoją samotnością, to znaczy nie
jesteśmy sami, mamy swoją samotność i siebie....
Twoje wiersze to balsam dla mej duszy.Pozdrawiam
Witaj, pewnie,ze nie jesteś sam w wędrówce do swiatła.
Droga daleka,kreta a niby prosta.. szkoda, że droga
się kończy przed osianięciem celu.
ważne, że się do czegoś dąży.
Madry wiersz, pozdrawiam.
Kto szuka drogi, często błądzi, ale jak znajdzie,
zrozumie jak warto było szukać:):):)
odnaleźć swoje miejsce na drodze świetlistych
Pięknie:)