Zatracenie
W zatraceniu myśli odartych z godności
przygasam zwolna,spełniony przeszłością
w goryczy pustki pozbawionej wiary
między pragnień barwą a życia szarością.
Dusza niepokorna,nieskromnie naiwna,
bólem niepokoju teraz ogarnięta
tuła się wśród smutku i boleści nagiej
goryczą dawnych wspomnień przesiąknięta.
Uczuć ideałom zawsze wierne serce,
coraz słabszym echem boleśnie
rozbrzmiewa
w ranach zadanych przez losu
przewrotność
-
sytością ciężkiej nostalgii dojrzewa.
Czas moim wspólnikiem na długie lata
choć nie daje jeszcze nadziei
zbawiennej,
sprawia,że samotny i rozczarowany,
tkwię w głębokim żalu i rozpaczy sennej.
Wiersz ze zbioru " Rezerwat smutku "
Komentarze (13)
Piękny wiersz.Pozdrawiam serdecznie.
"tkwię w głębokim żalu i rozpaczy sennej"
Refleksyjnie, ale bardzo smutno.
Pozdrawiam
Poruszająco....
Pięknie:)
pięknie i płynnie napisane, słowa praktycznie płyną
same
Popatrzmy na to z innej strony...
dusza,jak mówią nieśmiertelna
poradzi sobie,mam nadzieję,z bólem i z żalem i z
cierpieniem...
dzisiaj i jutro,w każdej chwili.
Dzięki za ciepłe słowa.
Wersy ociekają cierpieniem, jednak takie właśnie jest
życie.
bardzo dobrze oddany klimat pozdrawiam
Często cierpimy w samotności gorycz przelewa czarę
wspomnienia powracają...pięknie napisane :) pozdrawiam
Piękna, smutna poezja.
Miłego wszystkiego.....
Pozdrawiam serdecznie:) Dziękuję!!
Dusza i dusza, jedna cierpi, inna się wzrusza...jak u
Dantego...nie jest łatwo bez ciała wędrować...
pozdrawiam serdecznie
Smutek i gorycz przejmująco oddane.
Pozdrawiam:)
Bardzo mi zal tej duszy targanej cierpieniem i
wspomnieniami. Zgodze sie z Anna, co do lekkosci
pisania. Bardzo plynnie czyta sie twoje wiersze pomimo
ciezkiego przygniatajacego wersy smutku. Serdecznosci.
Masz ogromną lekkość w pisaniu