Zatracony

Słowa te dedykuję dla Ciebie .. przepraszam ..

Utknąłem w martwym punkcie..
Na skraju życia i śmierci
Dalej już nie wybiegam
Nie widzę sensu
Dalej już nie wychodzę
Zatraciłem się..

Stoję przed Tobą niczym żebrak
Spoglądam nieśmiale
Chowam wzrok, gdy na mnie patrzysz
W końcu ze łzami w oczach
Padam na kolana..

Nic nie warty zatraceniec
Błaga Cię o litość
Los jego w swych cudnych dłoniach trzymasz
Przeprasza i prosi o łaskę niczym więzień
Liczy na Twoje serce

Stoisz tak niewzruszona potokiem łez
Patrzysz jak woda leje się z oczu i wpada w ziemię..
Wtedy wiem., że moje prochy zostaną zadeptane..
Wiem, że to jest mój koniec..
Wiem, że już pora odejść..

Jednak Ty jak zawsze podajesz mi rękę...
Pomagasz się podnieść..
Ocierasz łzy, które przestają płynąć
A ja zadaję sobie pytanie..
Kim jestem..?

Mówisz do mnie „Zapomnij o tym”
Łapiesz za rękę..
Pomagasz dalej kroczyć krętą ścieżką życia
Chciałem zawsze być Twoją nadzieją..
Lecz to Ty jesteś moją..

Jak dziękować Tobie mam?
Jak Ci się odwdzięczyć?
Powiedzieć „Kocham”?
Czy to wystarczy?
Po prostu oddam Ci moje życie

Więcej nie mam
Więcej nie mogę Ci dać
Nie potrafię więcej
Chcę spędzić życie przy Tobie
Więc w wdzięczności..
Oddaję Ci się cały.. Weź mnie z sobą..

Dziękuję, że po raz kolejny potrafisz do mnie wyciągnąć rękę.. Kocham Cię=**

autor

Szneru89

Napisany: 2006-03-18 Dodano: 2006-03-18 21:45:52

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie