Zatrzymaj się.
Przystań na moment gdy się mijamy.
Zamieńmy kilka słów. O pogodzie.
Daj poznać, że się jeszcze znamy.
Widzimy się przed domem co dzień.
Czas nam zatrzymać się nie był łaskaw.
Każde z nas siada przy innym stole.
Z twarzy twej, z mojej, opadła maska.
Gramy dla innych swe dawne role.
Z róży zostały jedynie ciernie,
twój zapach. Jego nie zapomnę.
Kocham cię skrycie. Jedynie biernie.
Pragnienie wielkie. Lecz jakże skromne.
autor
Andrzej Małolepszy
Dodano: 2009-10-15 00:52:17
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękny.
wiersz i jego treśc ukazuje jak uczucie pomimo że już
nie razem wyryło głeboki ślad przerzyć które w
skrytości powracają
nie jeden z nas przeszedł takie stany
bardzo życiowi i zawsze aktualny temat naszej ludzkiej
rzeczywistości
Niby tylko wspomnienia, a jednak jeszcze coś się tli.
(smutny jest ten wiersz a ty piszesz melancholijny?)
ładnie napisałeś!
pozdrawiam
Już dzisiaj pisałam, że najpiękniejsze wiersze są
pisane uczuciem. Chciałabym być tak kochana :)
Pozdrawiam
Zatrzymałeś mnie to chyba sukces :)
wiersz fajny, dobry w odbiorze...miłość ,rozstanie,
tęsknota...samo życie....pozdrawiam
...ładny wiersz, pełen ciepłych wspomnień...chciałoby
się nie raz zatrzymać i powspominać miłe
chwile...Pozdrawiam :)
wiersz emocjonalny Podoba mi się Ma ciepło i nastrój
wielkiej tęsknoty:)