zatrzymany kadr
spisane podczas wędrówek po górach
czarną łzą
buki dziś
tęsknie płakały
wśród jodeł strzelistych
i brzóz
które bielą śpiewają
słyszysz
zrzucają zimowe okrycie
już niebawem
pąkiem zielonym
słońce przywitają
smutne jeszcze czekają
by ptaszyna zaśpiewała
że miłość znalazła
tak obudzone
ruszą do tańca
zielenią wabiąc
słońca blaski
i liści cienie
pośród runa
ruszę i ja
z zadumania wybudzona
patrząc
jak wśród mchów
miłość się wije
bo kochaną
być pragnę
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2016-04-10 13:12:59
Ten wiersz przeczytano 1818 razy
Oddanych głosów: 50
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (58)
Dziękuję za odwiedziny i komentarze
dobranoc :)
Nareszcie jest wiosna!!!
Pozdrawiam.
Witaj Sabina - wiersz żyje i woła żeby ruszyć.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
wiosna to lekarstwem na zimę .. pozdrawiam
Ładnie Sabinko, ja też pragnę
Miłego:)
ładny wiersz:)
urokliwy wiersz pozdrawiam
Wiosna nie tylko budzi do życia przyrodę ale nasze
serca a w nich miłość którą obdarzamy i chcemy być
obdarzani.Pozdrawiam serdecznie.
Piękny wiersz Sabinko
i piekna rfleksja
Pozdrawiam serdecznie i zyczę spełnienia
Sabinko, jestem pod wrażeniem szczególnie pierwszej
strofy, bardzo poetycko brzmi.
Pozdrowionka paa
Każdy pragnie być kochanym :) Pozdrawiam i oddaję głos
za piękny wiersz :)
z wiosną nadzieje rosną, spełnienia,,,pozdrawiam :)
ładnie - w tle budząca się do życia przyroda, a sednem
wiersza - pragnienie. bardzo na tak.
Pragnienia wplecione w przyrodniczy pejzaz.
Serdecznosci.