Zaułek samotności
Ciężko wydobyć z serca prawdę uczuć.
Ciężko jest żyć,
Melancholią czasu wspomnień.
Zatarty grzech kłamstwa tkwi.
Jak cierń raniąca skronie.
Zrozumiesz wtedy.
Kiedy samotny zostaniesz na tratwie,
Jak rozbitek.
Wypatrujący ląd ocalenia.
Kto cię ocali człowieku?
Jedyna nadzieja tkwi w Tobie.
Ty jesteś więźniem swojego
przeznaczenia.
Ty poznałeś igrzyska prawdy.
Tą prawdą jest kłamstwo.
Ukryte za kotarą zdradliwego ideału.
Idziesz w świat miotany rozpaczą.
Mówisz?
Tak być musi.
Ryszard Wolf
Komentarze (6)
Ładny trzeba być sobą
Jurek
pozwolę sobie za annna :) pozdrawiam :)
kto żyje tylko wspomnieniami- właściwie już nie żyje.
Ideałów nie ma.
Trzeba się otrząsnąć i iść do przodu.
Nigdy nie wracam do rozlanego mleka. Poza dołem
psychicznym do niczego to nie prowadzi. Żyć należy tym
co dzisiaj bo wczoraj już nie ma a jutro nie wiadomo
czy będzie. Pozdrawiam serdecznie :)
Podzielam komentarz poprzedniczki. Uważam, że dobitnie
skomentowała Twój wiersz.Pozdrawiam serdecznie
Lepsza gorzka prawda, aniżeli słodkie kłamstwa.
Meandry przeszłości - wciąż powracają, niczym
bumerang, przez co nie pozwalając żyć w czasie
rzeczywistym.
Tak bywa. Wczoraj- nie wróci. Dzisiaj się tylko liczy,
bo i jutro niepewne.
Zamknąć drzwi, mimo, że za nimi zostają też miłe
wspomnienia, bo sami jesteśmy kowalami własnego losu.
Pozdrawiam serdecznie.