Zawodowiec

Na piłkę się wybrałem
za Piotrusia namową,
stworzymy mówi, stary
drużynę zawodową.

Kupiłem sobie buty
getry, ochraniacze,
by każdy zaraz widział
co na boisku znaczę.

Stanąłem więc na lewej
bo nogi mam mańkucie,
z 10-siątką na koszulce
i w nowiuteńkim bucie.

Drużynę naszą krótko
nazwijmy, zbieraniną,
zacząłem więc nadrabiać
mój strach chojracką miną.

Miał chyba z siedemdziesiąt
po mej prawej staruszek,
tuż za mną jakiś gościu
łysinkę oraz brzuszek.

Na bramce stanął „mleczak”
by bronić ostre strzały,
lecz miałem wątpliwości
czy wyjdzie z tego cały.

Zaczęło się bez gwizdka
zapodział się gdzieś w domu,
lecz i tak w tym tumulcie
nie przydał się nikomu.

Dostałem wreszcie piłkę
dobiegłem do połowy,
lecz skurczami gnębiony
spisałem atak z głowy.

Na moją lewą stronę
dowlekłem się z powrotem,
z płucami wyplutymi
i zlany mokrym potem.

Piłkarska klasa, Piotrek
wraz z napastnikiem Jackiem,
szaleli na murawie
gdy ja leżałem plackiem.

Jak lwice walczyliśmy
padając jak te muchy,
wrzaskami i krzykami
dodając nam otuchy.

Skończyły się marzenia
piłkarza pierwszej klasy,
jedyne co zdobyłem
to sińce i zakwasy.

W szufladzie leży teraz
piłkarskie całe mienie
a sen o „Mistrzu Piłki”
jest tylko już marzeniem.

autor

Gregcem

Napisany: 2011-04-03 Dodano: 2011-04-03 17:39:39

Ten wiersz przeczytano 826 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie