Zazdrość
Zazdroszczę ptakom błogiej wolności
trzepotu skrzydeł na wietrze
niesamowitej nieba bliskości
gdy się wzbijają w powietrze.
Zazdroszczę kwiatom pięknych kolorów
co w płatkach swoich skrywają
miliona cudnych nut aromatów
które me zmysły wchłaniają.
Chciałabym wiatrem być choć przez chwilę
przejąć od niego potęgę
zagrać w koronach wiekowych dębów
ciąć ciszę jak cienką wstęgę .
Wiele bym dała by móc być deszczem
spadać na ziemię kroplami
obmywać dusze ze złych uczynków
ciepłej kąpieli strugami.
Kiedy przez chwilę pragnę odpocząć
zmęczona życia pośpiechem
chciałabym wtedy zostać czymś innym
niełatwo jest być człowiekiem .
autor
Kinga
Dodano: 2022-06-21 07:02:55
Ten wiersz przeczytano 1247 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
ciekawa puenta skłaniająca do pomyślenia nad...
Ładnie wyszło, a puenta super. Pozdrawiam
"niełatwo" a może "nie jest łatwo".
Witaj Kingo
Każde z nas ma jakieś marzenia. Twoje są bardzo
romantyczne. Ostatni werds mógłby stanowić świetny
aforyzm.
Ślę pozdrowienia.
Kiedyś marzyłam, żeby móc latać jak ptaki, ale nigdy
nie zazdrościłam im skrzydeł...
Pozdrawiam :)