Zbolałe życie
Nazbierałam kieszeń wspomnień
które w nocy spać nie dają
serce cicho marzy sobie
chociaż łzy nie pozwalają
Myśli błądzą po omacku
w oczach piasek ciągle czuję
jak mam zabić to cierpienie
które życie moje truje
autor
eleonora12-80
Dodano: 2016-08-28 20:57:28
Ten wiersz przeczytano 1188 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Smutny wiersz. Przykrości jakie napotykamy w starszych
latach musimy pokonywać. Swoją przykrą dolę niwelować
przez porównanie gorszej jakie mają ludzie niepełno
sprawni. Jestem samotnikiem ponad 20 lat,
niepełnosprawny druga grupa przechodzę "szkołę
przeżycia"
i cieszę się każdym dniem dopóki słońce świeci.
Pozdrawiam
smutno ...trzeba nam pogodzić się i ze smutkiem z
nadzieją oczekiwać lepszych dni nadejdą na pewno-
czego Ci życzę:-)
pozdrawiam
smutno ...trzeba nam pogodzić się i ze smutkiem z
nadzieją oczekiwać lepszych dni nadejdą na pewno-
czego Ci życzę:-)
pozdrawiam
to chwilowe będzie dobrze kłaniam się
Dziekuje i jeszcze raz serdecznie pozdrawiam :)
Dlaczego "nieregularny", skoro jest regularnie
rymowany?
A co powiesz na drobniutką korektę:
"Nazbierałam w kieszeń wspomnień
moc, co w nocy spać nie dają"?
Dziękuję. Dobranoc .
Pozdrawiam Eleonoro.
Zycze dobrego wieczoru.:)
Dzięki serdeczności
Jutro będzie lepiej,już od pierwszych godzin
dnia,naprawdę uwierz mi...Pozdrawiam.
rozrzuć je w czasie musisz przeżyć trochę cienia
wysyłanego w twoje
Zostawiam 26 punkt.
Witaj,
bardzo dziękuję za odwiedziny i komentarz.
Twój wiersz bardzo smutny, pełen bólu...
Musisz koniecznie znaleźć antidotum.
Ty i tylko Ty.
Życzę wielu radości i zatarcia smutków.
Serdecznie pozdrawiam.
wspomnienia zostaw na chwile żyj jak te motyle :)
Skoro mamy smutku tyle,
będą także piękne chwile,
choćby i dla równowagi...
musi w życiu się poprawić!
Miłego!