Zdrada Judasza

Dzień jak każdy inny, powoli ma się ku końcowi,
do stołu zasiada Jezus, a wraz z Nim Jego uczniowie.
Ostatnią wieczerzę z Panem wszyscy spożyć są gotowi,
na której Baranek Boży znaczące słowa wypowie.

W tym gronie najbliższych dobrego Jezusa,
zasiada też Judasz, który zwie się Jego przyjacielem.
Na widok cudu eucharystycznego Jego serce się nie wzrusza.
Zamierza wydać swego Pana, uczestnicząc w najokrutniejszym dziele.

Serce tego zdrajcy przepełnia rządza posiadania
trzydziestu srebrników - największej dla niego wartości.
Wśród marnych luksusów opływać potem ma zamiar,
wyrzekając się jednak tego, co najważniejsze - Miłości.

Jak to możliwe, że jego niewdzięczne sece,
nie ukochało Tego, który czynił samo dobro.
Wskrzeszał umarłych, na chorych kładł swe uzdrawiające ręce,
wypędzał złe duchy, by ludziom lepiej się wiodło.

Spotkanie z Jezusem niosło innym ukojenie,
i potrzebę pójścia za Nim, opuszczając wszystko.
Jak zatem Bogu mógł sprawić takie cierpienie,
ktoś, kto był stale obok niego, w dodatku tak blisko?

Już czas wstać od stołu i czynić czym prędzej
to, co okrutnego zdrajcy było haniebnym zamiarem.
Wydać Miłość na śmierć i samemu popaść w wielką nędzę,
zamiast radości - wyznaczyć sobie karę.

Po tak straszliwym czynie, mrok w tej nikczemnej duszy nastał,
trzydzieści srebrników leży w świątyni rozrzucone.
Jego szyję na drzewie oplata pętla... i basta!
Czy temu złoczyńcy będzie jednak przebaczone???

autor

Agnieszka Podkowa

Napisany: 2021-04-01 Dodano: 2021-04-01 22:22:53

Ten wiersz przeczytano 815 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie