Zdrapka

Gdzieś na obrzeżach twojego szczęścia
tak jakby w cieniu i pod przykrywką
kiełkuje smutek bo do obejścia
jest pewnie niemal zdaje się wszystko

Czeka na deszcz gdy tu w pełnym słońcu
smarujesz plecy olejkiem tłustym
kiedy on spadnie wybije się w końcu
kładąc się cieniem zasnutym okrutnym

Zmarnujesz dni przepadnie ci wolne
przybędzie zmarszczek i siwych włosów
smutek zakwitnie równo spokojnie
czas to jedyny na niego sposób

Z czasem przeminie opadną płatki
uschną korzenie w słońcu na nowo
szczęście uchyli róg nowej zdrapki
będziesz miał jeszcze tyle przed sobą

Co z tego że schemat zdrapki podobny
kiedy zdrapując o tym nie myślisz
pył na stół pada miałki i drobny
nie pierwszy raz zdmuchniesz.. Się wykpisz

Kim jest ten człowiek siedzący obok
pewnie mu zdrapka pochłania życie
trzeba coś robić aby być sobą
na tym polega ogólnie bycie

autor

YARI

Napisany: 2016-07-09 Dodano: 2016-07-09 12:10:10

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie