ze wspomnień
niebo tutaj
z okruchów wspomnień
gdzieś się podział
cały chleb
poszłam w świat
daleko
chleba już nie ma
wracam ciągle głodna
po to
co zostało
i po krajobraz
który wciąż żyje
we mnie
ze wspomnień
niebo tutaj
z okruchów wspomnień
gdzieś się podział
cały chleb
poszłam w świat
daleko
chleba już nie ma
wracam ciągle głodna
po to
co zostało
i po krajobraz
który wciąż żyje
we mnie
ze wspomnień
Komentarze (4)
smutny los emigranta, nigdzie u siebie
Wyczytałam smutek i tęsknotę za minionym.
Pozdrawiam
Wspomnienia, piękna rzecz bo wiadomo ze można do nich
wracać. A co do tych skoszonych zbóż , to
wiedziałem ze ktoś to zauważy ale to są snopy razem
z ziarnem ( dobre co ? ) pozdrawiam i zapraszam .
świat jest piękny tam gdzie nas niema ...dlatego
wracamy do tego co utraciliśmy ...smutny z nutką
tęsknoty :-)
pozdrawiam ;-))))))))