"Zgoda buduje"
Ojcowizna rozdarta,
racja kontra nie racji.
Sąsiad ręce zaciera
i przymilnie się łasi.
W żyzne gleby chwast wchodzi,
szybciej pnie się ku słońcu,
a złość rozum odbiera,
waśniom nie wróżą końca.
Na zagrodzie, my braćmi,
w genach wspólna krew płynie.
Obcy przyjdzie i zdepcze,
nasz dorobek, religię
swoją miarą odmierzy,
nie zapyta o zdanie.
Zgody szukać będziemy,
lecz spóźniony to lament.
autor
Celina Ślefarska
Dodano: 2016-01-31 15:43:37
Ten wiersz przeczytano 2231 razy
Oddanych głosów: 32
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
prawda stara jak świat
Pozdrawiam Ciebie:)
Fajnie, ciekawie, oryginalnie i prawdziwie!
:)
Pozdrawiam:)
Obu tak nie było, ech dzisiejszy świat. Świetny
refleksyjny wiersz☺
Dziękuję za czytanie wiersza, oby nastała zgoda i
sielskie czasy.
oby tylko na lamencie się skończyło a krew jedynie w
genach...pozdrawiam
Celino całkowicie zgadzam się z Toba
wiersz z przesłaniem
pozdrawiam
Piękne przesłanie ..ale w Narodzie .. w głowach jest
więcej sieczki niż zboża z miłuj się nad nimi
Panie.....Tylko zgoda buduje ..
ładne przesłanie,pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam Was serdecznie. Tak bardzo chciałabym żyć w
kraju, gdzie Polak Polakowi bratem. Niestety,
wystarczy włączyć radio czy inny odbiornik. Odwieczna
walka teściowej z synową.
I ja jestem tego samego zdanie. Dobrze napisane
Celino. Pozdrawiam
Widać trapi cię ta sama sprawa co w moim"Upadek
rodziny" - szkoda, że polak mądry po szkodzie -
Pozdrawiam
Bardzo piękny, mądry wiersz. Gdzie się dwóch kłóci
tam trzeci młóci.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.
Podobnie często mnie trawi taka pijawka i czkawka, ale
cóż - komu co powiesz - krzyk o ściany choćby szklanką
to nic nie daje.