Zgon motyla

Nie to miejsce , nie ten czas

Szafir skrzydeł rozpostarł
w jasnym świetle korytarza ,
motyl - Królewski Admirał .
Cud taki rzadko się zdarza

w listopadowym chłodzie
pośród jesiennej szarugi .
Gdy deszcz twarze nam rzeżbi
w głębokie , smutne smugi .

Zaiskrzył klejnotu pięknością ,
podleciał pod drzwi wpółotwarte.
Czy poczuł za nimi żar serca ,
co czeka zawzięte , uparte ?

Lecz lot swój nagle obniżył
na progu upadł...i skonał
blask rozsiewając błękitny.
A wraz z nim ma miłość szalona!

W motyle haftowana ,
zrodzona w jesiennym słońcu ,
Babim latem niesiona -
by umrzeć samotnie...
w końcu

autor

Lizzy

Napisany: 2006-11-25 Dodano: 2006-11-26 00:11:45

Ten wiersz przeczytano 606 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie