Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Zgubione szczescie

Jest tak zimno, a przeciez to juz kwiecien...

Ciemno, choc slonce dopiero wstalo - czyzby dojrzalo z gory moj niepokoj i okrylo sie zaloba po moim usmiechu?

Jest tak cicho, mimo iz ludzie wokol mnie nie przestaja ze soba rozmawiac - wesela sie pierwsza zielenia na brudnych chodnikach ich zycia.

Mi tego nie trzeba - moj chodnik jest kobiercem soczyscie swiezym i uslanym kwiatami.

To nic, ze teraz odrobine zmarnialy, jakby ktos o nim zapomnial, jakby slonce i woda nie wiedziec czemu odwrocily sie nagle od niego...

Ja wiem, ze to chwilowe, przypomna sobie o moim kobiercu, o mnie...

Na nowo pokryje sie kolorow kocem, odzyje - szczescie powroci.

autor

endearment

Dodano: 2005-04-14 15:05:58
Ten wiersz przeczytano 451 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »