W zimnych wodach Jezioraka...
W zimnych wodach Jezioraka
Czas zatrzymał się łaskawie,
Rzeczywistość byle jaka
Na zdeptanej siadła trawie.
Mew obłoki białą falą
Rozpłynęły się dokoła,
A mnie ciągle czegoś mało,
Coś z tych głębin wciąż mnie woła.
Po iławskich krążę mostach
W beznadziei każdą stronę,
Coś szepnęło cicho - zostań,
A ja tonę, tonę, tonę...
Komentarze (18)
Wzruszający smutny ale piękny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie
mimo wszystko trzeba wierzyć piękny wiersz bardzo mi
bliski pozdrawiam
Smutny, ale piękny wiersz o samotności, ale nigdy nie
jest przecież tak beznadziejne, by nie można wierzyć w
lepszy czas, więc wierz.Pozdrawiam ciepło.