Zimowe Anioły
zima srebrna Pani nocą
za księżyca namową
wilgotną mlecznobiałą mgłę
podarowała mrozowi
a kiedy już dniało powiał
lodowaty wiatr z północy
zmroził wszystko na ziemi
to czary magia tej nocy
wszystkie bezlistne drzewa
nagie krzewy żałosne
pokryły się białym szronem
jak w sadzie kwieciem na wiosnę
każda gałązka urzeka
ubrana w misterne koronki
jak szczęśliwa panna młoda
promienieje w blasku słońca
ziemia jak z baśni wyśnionej
miliony gwiazdek płonęły
wraz z diamentowym pyłem
na ziemię Anioły sfrunęły
Komentarze (71)
Pani wiersz też bardzo mi się podoba .Piękny zimowy
krajobraz .Serdecznie pozdrawiam .
Pięknie i cieplutko, chociaż to w zimie i o zimie.
Pozdrawiam serdecznie.
Piękne zimowe Anioły,uroczy wiersz...
Pozdrawiam cieplutko:)
piękny jest taki krajobraz, pozdrawiam:)
Jeśli zima śniegiem
krajobraz wzbogaca
to się pewnie każdy
na lodzie przewraca:)
Pozdrawiam:)
uwielbiam wyzronione krajobrazy
Anioły muszą wróżyć coś dobrego.
basniowa ta zima:)
pieknie
dziekuje za odwiedziny i pozdrawiam:*)
Bajecznie :)
Bardzo ładny zimowy wiersz! miłego dnia.
Zima jsk z baśni wyśniona...byłam w Kudowie Zdrój,
kiedy zima w całej okazałości się zjawiła, przepiękne
widoki...teraz to tylko wspomnienia,kiedy tyle plusów
na zewnątrz...choć jeden zostawię...pozdrawiam
serdecznie, dzięki za wgląd, miłego dnia