Zimowe zamyślenie
Biało i szaro Bóg kolory schował
Ścieżką na przełaj chęci niosą nogi
Umyka piękność pełna sarniej trwogi
Znika bezpieczna beżowo-brązowa
Gdzie blisko lasu czerwonawe głogi
Spod śniegu sterczą źdźbła zeschniętej
trawy
I nagie drzewa smutne mają miny
Zielony uśmiech zgubiły dla zimy
Tylko wiatr zawsze skory do zabawy
Rozrzuca pierze z bielutkiej pierzyny
Pohuśta trawą zakołysze drzewem
Zakręci listkiem zawiruje wkoło
Pełen wigoru zagwiżdże wesoło
Ukrytym ptaszkom zawtóruje w śpiewie
Uszczęśliwionym zieloną jemiołą
Takim widokiem umieć się zachwycać
Malować słowem każdą porę roku
Ogarnąć ciszą krzyczący niepokój
To poetyckiej duszy tajemnica
We wszystkim dostrzec skryty wdzięk
uroku
Komentarze (14)
narracją prowadzisz mnie po bezdrożu, zamykam oczy ,
widzę te trawy, te drzewa,czuje ten wiatr , czuję
TWOJA obecność obok mnie
Twoj wiersz jest jak obraz zimy, jakiegos skraju lasu
i chalupki pokrytej sniegiem. Pieknie napisane.
wrażliwa na piękno dusza poety.. co widzisz umiesz
zapisać
Slicznie namalowalas slowami zimowy pejzaz . Bardzo
ladny wiersz .
Pięknie opisane piękno przyrody. Zazdroszczę
umiejętności, czekam na kolejny wiersz, żeby uczyć się
od mistrza.
W ładny i ciekawy pejzaż wplecione wierszem uroki
zimy.Dobre epitety i metafory.Sercem i duszą obraz jak
wymalowany pędzlem zimowym, ciszą i melancholią.
Pięknie Julko - sztuką jest piękno spostrzegać...
Pięknie malujesz słowem.
barwna kompozycja zimy opisana
w treści wiersza
gdy przeczyta się całe zamyślenie
spodobał mi się szczególnie wers
"malować słowem każdą porę roku"
Poeci świetnie opisują w wierszach każdą porę roku,
sprawiając, że jest ona piękna albo smutna i nieważne,
że np. lato.
ładnie napisany wiersz, czuć duszę poety...potrafi
zachwycic się nawet źdźbłem trawy...
Widać że naprawdę masz poetycką duszę, podoba mi się
twój zachwyt każdym szczegółem świata.
Płatkiem sniegu malowane slowa cieple...
Tylko poetycka dusza potrafi sie zatrzymac nad
zeschnieta trawa i sie nia zachwycic..