Zjawić się w sobie

Kto zgadnie, co chciałem wyrazić w tym wierszu?

W szczęściu, w zwątpieniu, wstąp ty, bracie miły
W piedestał piedestałów, na tron królów były,
Gdzie zmienne twego losu cudowne koleje
Spadają w głąb twórczości, gdzie mój wzrok się śmieje.
Odtwórz, przeto otwórz czasy twojej zguby,
Bym miał czym się nasycić, mój kochanku luby,
A koniec końców dostanę, co chcę, a świadomie
Jeślibyś przeczył sobie, i tak cię poskromię.

Niemożebnie więc niszczyć siebie, oto przeto
Dam ja ci potem słowo, że cię nie tknie weto,
I nie spadniesz w dół sprośny w czyjeś widzimisię.
Zobaczysz przeto słońce w poglądów zarysie,
Stroje bajeczne złotem, to w szczerym karacie,
Anielską gładkość puchu, Boga w majestacie!
Nie stroń, wstąp niegodnie, a godnym cię zrobię
I będziesz wspaniałości winien w tem sposobie.

Nie jest jednak tak prosto wisieć w oczach prawa.
Niechże cię to nie nęka zdradziecka obawa,
Bo z obawy człek głupi różne rzeczy czyni:
Słabnie, spluwa żołądek, innych za się wini.
Odmienność - rzecz nieskora, szczęściem dla nas zda się
Kiedy w innych okowach, niż osiąga zasięg,
Pokaże się mu duma z serca nieidąca,
A wlokąc srebrne grzechy twarz stawi od słońca.

I nie ma przebaczenia: też prostym człowiekiem
Jestem, choć w swej poezji nie równam się wiekiem
Z nikim z wielkich na świecie. Może w swojej głowie.
Tak to jest, człeku, ze mną, niech ci życie powie.
Byś widział, gdzie powaga, zasłuż na zbawienie,
Choćby jeno w poezji; mówisz - przedstawienie?
Być może, że ci w pysze myśl się nie uchowa,
Żeś nie jest moim panem, zaś sługąś - przez słowa.

autor

Silvus

Napisany: 2008-11-03 Dodano: 2008-11-03 17:25:23

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie