Zjesiennienie

Bądź pozdrowiona!

... umilkł u mnie względem zbliżonych pojęć
„ucichł... obwieszczając... ciszę” — ale to tylko moje
widzenie.
Bądź zdrów!

Osso, może być umilkł czy ucichł, niewiele zmienia.
Co do przecinka, mówisz, masz.
Pewnie umieść - za klimat.
Dzięki, pozdrawiam :)

Witaj abandonie! Pozwól, że ja sobie odczytałam:
„Wiatr za oknem niespodzianie umilkł,
pewnie obwieszczając nadchodzącą ciszę;...”
— poza tym brakowało mi osobiście jednego przecinka,
ale to już Jest raczej kwestia indywidualnego
odczytu...
pewnie umieszczę sobie ten utwór w moich ulubionych.
Delikatnie pisząc, temat ładnie ujęty z nutką pewnego
rodzaju intymności przekazu. Pozdrawiam serdecznie. ☀️

Dzięki, za powroty :)

I ja tu zajrzałam - upajać się ciszą, spokojem,
refleksją. To zjesiennienie jest takie bezpieczne...

Trafiłam tu za Sławomirem.Sad - i z przyjemnością
przeczytałam.

Miałem na myśli Twój ostatni wiersz a nie ten
wymieniając czas publikacji.

Majstersztyk. Znakomite rymy i metafory. Wiersz
opublikowany późną wiosną, a teraz mamy kolejną,
wczesną wiosnę.... i nic. Jesteś zdrowy Zbigniewie?

Pani Marto, pani jesienna? Powiedzmy całoroczna;)

Babciu Teresko, tak jakoś wyszło;)

Ukołysałeś tą melancholią, pięknie.
Miłego dnia

Pięknie o jesieni u pana równie jesiennego :)
Melancholia się udzieliła...mimo wiosny. Pozdrawia
jesienna pani :)

Miło, że Ktoś (czyt. Maryla), zechciał zajrzeć do
epoki kamiennej:)

Dzięki tańczącej i ja przeczytałam Twój piękny wiersz.

Serdecznie pozdrawiam :)

tańcząca, raz się nie liczy, zatem dzięki, że
zajrzałaś w czeluść archiwum:)