Zła do szpiku kości... Ja

Mój krzyk Tonie w głębi ciszy... Jestem kłodą Na wzburzonym morzu...

Idzie do mnie śmierć
Słyszę
Jak wytyka mi moje grzechy
Jeden po drugim

Jestem coraz słabsza...

Tylko bicie serca
Mówi że jeszcze żyję
Reszta umiera
„Szybciej oh szybciej!”

Ponagalam ją w duchu

Przecież wiem że byłam zła!
Wiem że co rusz
Komuś podkładałam haka
Ale Ona nie słucha

Wciąż po mału wylicza

„Chcę umrzeć! Umrzeć!”
Jęk bólu wyrywa mi się z gardła
Jestem zła do szpiku kości!
Wiem...

Ale szansy na poprawę już nie ma...

autor

olennnkaaa

Dodano: 2007-02-01 06:33:38

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie