Złamana przysięga

To się stało ładnych parę lat temu
Nie było nas wtedy wielu.
Spotkałyśmy się w szkolnych ławkach
Przyjaźń zażywałyśmy w coraz większych dawkach.
Była w tej grupie jedna taka: Mała Czarna
Wydawałoby się z pozoru trochę niezdarna.
Jednak była osobą bardzo pozytywną
I w przyjaźni tej aktywną.
O tym, że jestem najbliższa jej sercu zapewniała
Ale po latach cios bolesny zadała.
Jedno małe nieporozumienie to sprawiło
Że lustro tej przyjaźni się rozbiło...
Nie wiem jak to się stało, że nie widziałyśmy się już dni tak wiele
Bo kiedyś mówili o nas 'najlepsi przyjaciele'.
Jest mi przykro, bardzo mnie to boli
Bo dzieje się to wszystko wbrew mojej woli...
A teraz kolejny cios zadany jej palcami
Bo wyjeżdża z resztą paczki na wakacje za moimi plecami...
Być może bała się, że utraci w grupie dominację
A przecież ja zawsze przyznawałam jej rację.
I do dziś uwierzyć nie mogę
Że odwróciła przeciwko mnie całą załogę.
Jest we mnie wiara, że może kiedyś jeszcze
Odmienią się na dobre, te czyny złowieszcze.
Chociaż... Pewnie to nie ona sama, a one wszystkie mnie odtrąciły
Bo najpewniej czegoś mi zazdrościły.
Szkoda tylko, że nie pomyślały
Gdy tak te noże w plecy mi wbijały
Że mnie to mocno boli
I szybko się nie zagoi...

autor

jedwabista

Napisany: 2009-08-04 Dodano: 2009-08-04 21:12:58

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie