Znak szczęścia

Ciemny, górzysty horyzont
Na tym tle przechadza się smuga
Dżdżysta, szara, płacząca, ciągnąca się
Przybyła na znak nieprzyjaźni
Nie odeszła bo brak jej było wyobraźni
Symbolizowała ludzkie smutki
Oraz los nasz męczący i krótki
Gdy twarze ludzi staną się spokojniejsze
Bez lęku i strachu
Odejdzie po cichu
By powrócić spokojnie
Jako znak szczęścia narysowanego
Przez parę zakochanych na piachu.

autor

&anai

Napisany: 2006-11-11 Dodano: 2006-11-11 15:11:37

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie