Znieczulenie

Ano kusi. Tekst prawie szantowaty. Plus zasłużony:)))

O, ja dzisiaj też wszystko u Ciebie rozumiem ;)
Znieczuleń alkoholowych nie stosuję nigdy. Przyjemność
- owszem. Na hasło "rum" odpowiem, że nigdy nie byłam
tak długo "pod wpływem", jak przez parę miesięcy na
Kubie po cuba libre :) Biały Havana Club z colą
wszędzie i o każdej porze :) co uczyniło wędrówkę po
wyspie - niezapomnianą. Pozdrawiam serdecznie :)

Rum kusi, byle nie ciągnął na dno...

Czasem człowiek znieczulić się musi, bo inaczej się
udusi.
Pozdrawiam :}

W dawnych spelunkach o rum było ciężko, ale zawsze
stała w spodeczku sól do piwa. I wszyscy solili.
:):):)

U mnie zawsze jest rum w domu. Do herbaty albo do
ciasta. Jako znieczulenie nie stosowałam. Tak jakoś
zeszło...Pozdrawiam z uśmiechem.

Jeszcze jako nastolatek upiłem się rumem i od tej pory
nie mogę patrzeć. Wiersz ma swój klimat, nie do końca
czuję bo od paru lat nie piję w ogóle. Pozdrawiam

Swuetny wiersz, a rumu nie pijam. Smutku nie utopimy w
alkoholu. Milego dnia Michalku :)

Świetny wiersz,
samotność zawsze zostawia drogę wyjścia, ewentualne
uzależnienie zniewoli, zamieni w roślinę- trzcinę,
pozdrawiam serdecznie:)

Rum... hm, dobry w małych ilościach dla smaku , ale do
topienia smutku lepsza whisky...

Świetny wiersz, i tak z rana? Pozdrawiam serdecznie :)

ech... kiedyś... delicje z herbatką takie 80% (mąż
przywoził z granicy austriacko słowackiej)

Twoje zdrówko Michale! :))

Rum kojarzy mi się z marynarzami, w związku z tym
wiersz brzmi dla mnie jak szanta. Miłej niedzieli
Michale:)

Krakowski spleen mi się przypomniał.
Też miał być odreagowaniem.