Znienawidzony autoportret

Jaka jestem-pytasz.
A ja jestem polewa z milosci,
posypka z nienawisci.
Sekunda w zyciu Twym.
Zapomnianym pocalunkiem,
poszarpanym wlosem,
nie warta nic.

Jestem jesienia na policzkach,
zajadem na ustach.
Usciskiem na pozegnanie.
Wichrem namietnosci,
zlamana lodyga.
A kiedys bylam Twym kochaniem.

Jestem sztucznym kwiatem,
geniuszem w niewiedzy.
Iskierka czulosci,
stekiem klamstw.
Brudnymi rekoma,
zwyklym bekartem milosci.

Naprawde jaka jestem, nie wie nikt... nawet ja. Jestem miloscia do slodkiego M. i nienawiscia do reszty. Usmiechem na twarzy blaczka i sznitem na rece Zuni. Jestem...

autor

ng_freak

Dodano: 2007-02-07 18:13:46

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie