Zniewolenie

Nie moge się doszukać w tym wierszu zniewolenia. W
drugiej i ostatniej zwrotce zgubiony rytm. A ostatnia
zwrotka jest wykrzyczana - nie dosyć że brak rytmu to
i brak rymów.

Miłości nie należy się bać ...miłość należy brać i
brać ...z uśmiechem:)

zniewolwnie miłością może przygniatać i wtedy tak
bardzo pragniemy choć odrobiny wolności...ładnie
napisany wiersz.

wyzwolenie się z więzi.które nie pozwalały być sobą ,
poczuć ,że jest się wolnym i można stanąć na własnych
nogach ,zakończyć jakiś etap w życiu , dodaje nadziei
tym ,którzy jeszcze eis na to nie zdecydowali

Miłość nakłada na nas kajdany, dobrze by smycz tylko
nie była za krótka:)

Bo w milości bez dotyku, można trwać też i bez styku,
zależy do kogo i czego. Nawet w największej jednak
miłości potrzeba jest trochę luzu wolności, żeby
się nie udusiła., a szczególnie nie zniewolila.

Dobry technicznie wiersz, ale jest dla mnie mało
zrozumiały. Składa się z samych sprzeczności.Tęsknota
za miłością i pełna wolność, chęć do życia ale na
odległość, rozdzielenie niepodzielnego,oswajanie
pragnień i zapomnienie. Zamiast filozofować najlepiej
słuchać swego serca.Ono najlepiej wie czego chce.

Mimo tematu rozstania,wiersz dobrze się czyta a
wniosek z treści wyciągam jeden-tylko miłość nie
poparta codziennym wspólnym bytowaniem,jest
natchnieniem i przyjemna we wspomnieniach.

Czy problem zniewolenia jest tu sam w sobie, czy jest
jeszcze coś ponadto-Sama znasz odpowiedź na to
pytanie.Wiersz dobrze napisany, ciekawy...:-)

Pokazujesz miłość, która wolnością się staje.
Czarujący wiersz.

Swietnie przedstawilas pojecie zniewolenia i mysle ,ze
wlasnie tak jest to odczuwane w wielu przypadkach i
tylko pozazdroscic tym ,ktorzy kochajac czuja sie
wolni ...

jak zawsze u Ciebie wiersz ma bardzo głeboką treść i
przesłanie...miłość zniwala i otumania przynajmniej w
początkowej fazie i wtedy zaczyna się utrata
wolności,bo wiele kochających sie ludzi myśli o
drugiej osobie jak o swojej własności i tu zaczynają
się "schody"plus

gratuluję rozwinięcia tematu, jednak nie można
rozdzielić niepodzielnego a każda miłość jest swego
rodzaju zniewoleniem a różni się od niewoli tylko tym,
że wypływa z głębi nas samych ku szczęściu innych+

bardzo plastycznie oddana niemożność porozumienia
,spuentowane pragnieniem wolności - bo nie ma
prawdziwej miłości bez wolności,że sparafrazuję nieco
Wałesę , Lecha.

Najwyższy czas odprawić lęki z kwitkiem, jeśli tego
jeszcze nie zrobiłaś nie zwlekaj. Piękny wiersz,
dobrze zrymowany trzyma rytm i napisany jest bogatym
słownikiem. Gratuluję pomysłu i wykonania.