I ZNÓW PORANEK
Zacznijmy dzień od uśmiechu, choćby do lustra :) Melancholii i smutków mamy tak wiele, Niech nam choć dzisiaj będzie weselej.
I znów poranek słońca świeci blaskiem,
Dnia następnego z porannym brzaskiem.
Ptaszki się budzą, a kury pieją,
Wstajemy ze snu, z nową nadzieją,
Na lepszy dzionek od poprzedniego,
Z wiarą spełnienia marzenia swego.
Cieszmy się życiem, bo ono krótkie,
Bierzmy, więc rozwód ze swoim smutkiem.
Niech radość ranka dziś nas ogarnia,
Niech nawet cieszy głośna dzieciarnia.
Bierzmy wraz życie z pogodą ducha,
Niech twoja dusza skomleń nie słucha.
Dzięki niebiosom za to, co mamy.
Cieszmy się, kiedy innym coś damy.
To, co oddamy, podwoi nasze,
Rozdajmy szczęście, a będzie zawsze,
Dla nas służyło i przy nas było,
Będzie pragnienia nasze pełniło.
Jak wiele ziemskich problemów mamy,
Z którymi co dnia się borykamy.
One są pilne, lecz ważne mało,
Od tych duchowych, jakby się chciało.
Pomyślmy zatem o sercu swoim,
Które duchowo chce się ukoić….
Wyjdźmy z domu i wracajmy do niego z uśmiechem na twarzy, przecież to nie takie trudne :)
T. Leo
Komentarze (5)
Czytam juz kolejny Twój wiersz-sa piekne, przemyslana
treść...
Twój wiersz kojarzy mi się z niedzielnym, majowym i
słonecznym porankiem! Sama radość! takie poranki leczą
stan naszego ducha
tak samo jak twój wiersz! super!
Bardzo piękny wiersz i rytmem i obrazem natury myślę
że nie przesadzę jak stwierdzę ze swada a także
wyobraźnia w nim zawarta jest prawdziwą Poezją Brawo!
Dzięki niebiosom za to co mamy.... Pięknie napisane
:-))) Szkoda tylko, że nie zawsze to dostrzegamy....
Bardzo podoba mi sie ten wiersz. Pozdrawiam.
niekiedy najprostsze gesty,bywają tymi
najtrudniejszymi...cieszyć sie życiem,śmiać się-tak
zwyczajnie-łatwo i trudno jednocześnie...wystarczy
chcieć i pomyśleć o innych,przecież każdemu jest
potrzebna odrobina radości...wspaniały,pełen radości i
z przesłaniem wiersz,brawo i pozdrawiam:)