Zobojętnienie
Kolorami jesieni
rozlała się tęsknota,
samotność zagościła
w zagubionych wspomnieniach.
Pęknięta struna życia
drży rozdartym pragnieniem,
słowa szeptane nocą
nie chcą nigdy powracać.
Indyferencja przyszła
jak intruz, nieproszona,
krzycząca cisza niesie
echo łkającego dżdżu.
Komentarze (81)
Witaj Teresiu:)
Aż szkoda,że taki smutnawy wiersz ale niestety i "ona"
do nas zagląda:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Ona zawsze nieproszona i po co
Pozdrawiam i dziękuję
samotność często prowadzi do zobojętnienia,,pozdrawiam
Jesień zima znowu wiosna...a to pora nam radosna...to
i zobojętnienie odpłynie, przyjdzie odrodzenie...pora
ku temu wyśmienita, w niej miłość wciąż ukryta...
pozdrawiam serdecznie
Witaj Tereniu, ponownie.
Podoba się wiersz,, i ta Melancholia.
Czuję w wierszu, ogromne wyciszenie Peelki, faktycznie
takie zupełne zobojętnienie, do wszystkiego, ale to
minie, to takie przejściowe.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Warto zatrzymać to zobojętnienie.
Pozdrawiam Tereniu paa ;)
Piękny wiersz z powiewem smutku. Pozdrawiam Tereniu :)
Fajny wiersz ciekawymi wersami napisany. przeczytałem
go z przyjemnością. + i Miłego dnia.
Na radość nie brak widoków,
o każdej porze roku!
Pozdrawiam!
Piękny wiersz, pozdrawiam WOJTER, kolorowych snów-:)
Smutne, wymowne, pozdrawiam;)
smutno jest mi gdy czytam taki smutny wiersz ... ja
wśród smutku szukam radości i to właśnie piękne jest
...
Witaj,
powiadają życiowo doswiadczeni, ze nie ma nic gorszego
niż obojętność...
Twój tekst moim zdaniem to powiedzenie potwierdza.
Dziekuje za pamięć i komentarz;
Rde. nie wiem, ale jest tylu zwolenników...
Poza tym, gdy się buntujemy szukamy częśto
wspólników...
Miłego dnia.
Serdeczności łączę.
dziękuję wszystkim, którzy mnie odwiedzili,
przeczytali. Wszystkich pozdrawiam.
Po burzy zawsze jest słońce. Wiersz mimo, że smutny
lekko się czyta.
Pogodnego dnia.