ŻOŁĄDŹ

Rósł sobie
szczęśliwie na dębie
czekając
na odpowiednią chwilę
by samodzielnie powędrować w świat.
Kiedy matczyne liście żegnały go
brakowało
jakoś tej chęci
do przemierzania świata.

Rozglądał się w trawie,
gdzie był codzienny zgiełk,
myśląc co dalej począć ze sobą.
Wówczas dłoń ludzka ujęła go,
dodając mu ręce i nogi,
a potem schowała do torby.
Rozprostował te nowe swoje kończyny
i westchnął
z uśmiechem mówiąc
– Zdobędę cały świat
wędrując z tym dużym

Pomiędzy Łodzią a Krakowem Październik 2003

autor

toratow

Dodano: 2005-06-30 20:06:00

Ten wiersz przeczytano 1483 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie