Żołnierz
Hołd dla Wszystkich, którzy doznali tego cierpienia...
Idzie na bój, wielce strudzony…
Za czyje winy on cierpieć musi.
Płaczą już matki i jego dzieci…
Czy dzielny wojak zdoła powrócić.
Twarz jego, zbluzgana krwią
niewinnych cherubinek…
To tylko rozkaz, który
wykonać musi.
Ile by dał, ażeby wrócić,
do swego kraju, który pokochał.
Toczy batalię samego siebie
oraz sumienia, które go dręczy.
Patrzy na mogiłę swoich kamratów.
Jego serce szarpane przez kredo,
które go targa co noc.
Pozostaje mu tylko cicha nadzieja, że
zdoła powrócić do
„biało-czerwonych”.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.