Żonglerka

Żonglerka


Znacie pewnie wiersz o Jerzym,
ma żonglerka go rozszerzy,
bo uwielbiam słów żołnierzy,
ich potęgi nikt nie zmierzy !

Zatem język niech nie leży,
posłuchajcie tych rycerzy...

Siedzi sobie tam na wieży,
nie kto inny, jak sam Jerzy,
i nie wierzy, że na wieży,
jest podobno gniazdo jeży...?!

Prędzej za to już uwierzy,
w jakieś stadko nietoperzy,
skąd więc wzięło się na wieży,
całe gniazdo leśnych zwierzy ?

Zaraz też podumał Jerzy,
w rurę głośno gdzieś uderzy,
i zobaczy czy coś bieży,
wtedy może w nie uwierzy...

Swoją drogą – kto je szerzy,
takie plotki – kto pomierzy,
i już gniewnie zęby szczerzy,
gdy wtem dostrzegł...parę jeży !

Drapiąc głowę rzekł więc Jerzy,
- czas wynosić się już z wieży,
i to szybko, do wieczerzy,
w lesie nie chcę widzieć jeży !

Ona nigdy się nie zderzy,
ona każdy wiersz odmierzy,
ona wiedzę ci powierzy,
w tym o dziwnym życiu jeży !

autor

żongler

Napisany: 2010-12-20 Dodano: 2013-05-05 05:11:35

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie