Został tylko wiersz
Żal mi jest moich znanych widoków
porannych zórz ognistych o zmroku
mlionem odbić iskrzących blaskiem
zebranych falą rozbitych z trzaskiem
o brzeg spokojny o brzeg kamienny
z wiatru powiewem z szumem niezmiennym.
Żal mi wysepki z gorącym piaskiem
przykutych cieni słonecznym blaskiem
naszych postaci ku sobie zbliżonym
jak w śnie niejednym dawno wyśnionym
gdzie ślady swoje pozostawiałeś
gdy listy moje na piasku czytałeś.
Żal mi ogrodów kwiatów wiosennych
i leśnych ścieżek w aurze jesiennej
na wzgórzach jakby dywan utkany
naturą pejzaż namalowany.
Popatrzeć - silne wiodą mnie chęci
lecz tylko wiersz został w pamięci.
Komentarze (5)
Czytajac Twój wiersz poczułam tęsknotę za bliską Ci
ziemią ojczystą ,dobrze napisany wiersz Krysiu.
Utwór przepełniony żalem
Spogląda mocno w przeszłość
Z jej wspomnieniowych ocaleń
Zostawił dobry wiersz z treścią
tesknota malujesz obrazy, to znak, ze bardzo ci
dokucza zalosc za czyms utraconym, ale zycie sklada
sie z powitan i rozstan, przeciez wiesz...
Trzeba czasem się pożegnać z rzeczami jakże
codziennymi, bez których nie potrafimy żyć... Trzeba
być niezależnym... Inaczej jest na świecie za dużo
cierpienia... P.S: Zrób sobie zdjęcia tych widoków;
DD(żart:)) )
Wszystko może być dla nas nauką, jeśli tylko sami
zechcemy to przyjąć.