ŹRÓDEŁKO
Poszedłem kiedyś szczyty zdobywać
Dobrze tak czasem liznąć natury
Choć mogłem w morzu sobie popływać
To coś mnie pchało w lasy i góry.
Mięśnie napięte pot twarz zalewa
Rekompensatą piękne widoki
Skały wąwozy wysokie drzewa
A w dole szumią bystre potoki.
Odgłos bystrzyny wzbiera pragnienie
Sięgnąłem ręką w stronę butelki
Lecz zamiast flaszki było wspomnienie
W plecaku miałem bułkę i żelki.
Rosło pragnienie jak w piecu ciasto
"Tonowy" plecak wciskał do ziemi
Szedłem jak w transie a w oczach gasło
Aż chyba spadłem w "krainę cieni".
Nie wiem jak długo trwałem w tym stanie
Lecz w dziwny sposób jakoś ożyłem
Woda ze źródła ciekła po ścianie
Ja niczym gąbka to "życie"piłem.
NAP. LECH KAMINSKI.
autor
NICOLAS
Dodano: 2013-07-11 09:37:24
Ten wiersz przeczytano 1228 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Natura, coś pięknego.
Ładnie napisany..................
ładnie
do żelków jest git majonez, reszta rozwala wrażenie;
Też mi się podoba, dobrze się czyta. Pozdrawiam :)
Świetny, dobrze napisany, wciągający... Kłaniam się
;))
Ładnie o spotkaniu z naturą.
Popraw-to życie. Pozdrawiam.
Ciekawa przygoda wierszem przekazana:)
Pozdrawiam:)
Fajny wiersz. Mnie uderzyło "te życie". Pozdrawiam
Ładnie opisana eskapada. Wiersz rytmiczny małe
zachwianie w dziewiątym wersie, które można
zlikwidować pisząc "wzbiera" zamiast "wezbrała" Myślę,
że w ostatnim wersie powinno być "to życie" zamiast
"te życie". Z uwag technicznych: spację dajemy po
znakach interpunkcyjnych, tylko w przypadku myślnika z
obu stron. Miłego dnia.
optymistyczny wiersz i o to chodzi pozdrawiam :)