źródełko prawdy

zasupłane myśli, przymrużone oczy,
jakby się bały oślepnąć od blasku,
przyśpieszone kroki, jakby coś goniło,
wszystko mnie zawiodło do dziwnego lasku..

z każdym jednak krokiem wyraźniej widziałam,
że to las, a nie lasek, nie dziwny, a straszny,
ponury i martwy, bo tylko słyszałam
suchy trzask gałęzi, gdy po nich stąpałam..

obumarłe konary wyciągnęły szpony,
wiatr się zerwał nagle - spuszczony ze smyczy,
już się nie wahając, z sercem przelęknionym,
przed siebie puściłam się pędem szalonym..

biegłam tak bez przerwy, aż nagle przede mną
zamigotało maleńkie światełko,
z trudem łapiąc oddech, rozglądając wkoło,
skradałam się bliżej... to było źródełko!

do cna wyczerpana uklękłam nad wodą
i to, co do dziś odrzucałam z uporem
w tej leśnej tafli przejrzyste się stało:
odbicie nie kłamie - ja jestem tu stworem???
błonopalczastym, zielonym upiorem!?

????????????????????????????

autor

ash

Napisany: 2006-05-07 Dodano: 2006-05-07 21:08:44

Ten wiersz przeczytano 472 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie