Zrujnowany wszechświat

Łzami mróz myśli na szybie maluje
Pod latarnią księżyca zapłonęły usta
Idealnie pasują do słów pogubionych
Spojrzenia przenikają do głębi serca

Uczucia spadają deszczem meteorytów
Pocałunki na strychu serca schowane
Orbita dotykiem słów przecięta
Powietrze oddechem rozerwane

Poświatą gwiazd tęsknota wzburzona
Wiara w przestrzeni zamknięta,
Warkocz złudzeniami zaplata
Cieniem mroku spalona kometa

Poszarpaną dusze cisza łata
Niezatapialnym milczeniem rozlana
Gorzka noc na szklanym niebie
Rzucona w próżnię zbolałego umysłu

Ukradłeś księżyc
Zgubiłeś serce
Rozdeptałeś gwiazdy
– Wszechświat zrujnowany

autor

lodova

Dodano: 2006-12-29 00:52:09

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 54

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie