zrzyg

zrzyg
energetyczna pożywka
własnych antytrupów
rozkosznie kamienujących
udręki samoświadomości

zrzyg
imię własne
czciciela nocy
rzezającego asfalt
nieba znikającą
łuną kroków

zrzyg
przystań przyzwyczajeń
brzezanych zgodnie
z rytuałem niewiary
skaleczonym ostrzem

zrzyg
ostateczny wymiot
jasnookiej klęski
na śmierdzącym padliną
krwawym obliczu
wiecznej wojny

autor

czandala

Dodano: 2004-11-22 01:04:20

Ten wiersz przeczytano 688 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie